Doucheputje

Deze eerste paar maanden ‘alleen’ waren een regelrecht emancipatieproces voor me. Ik maai m’n eigen gras wel, buurman. En ja, chef, ook na een vrijdagmiddagborrel kom ik zoals altijd veilig thuis. Die verstopping van het doucheputje? Moet me heus wel lukken, pap.

Het is het smerigste klusje in huis, dat ben ik volkomen eens met de Mannen. Het zijn helden die het karweitje bij hen thuis als een van hun vele taken beschouwen. Toegegeven, ik heb het nare werkje eigenlijk nooit eerder zelf hoeven opknappen. Misschien is het ook omdat de heren des huizes zich eerder storen aan het water dat langzaam opkomt. Soms wat dotjes haar mee omhoog nemend. Wat onbestemde, kleverige plukken vuil. Die volgens hen ook nog eens enkel en alleen door vrouwen kunnen worden geproduceerd: smerig spul dus.

Na een klein half jaar wordt het nu de hoogste tijd die drab in het putje ter handen te nemen. Gewapend met een schroevendraaier en plastic werkhandschoenen toog ik naar de badkamer. Schroefje los, rubbertje afspoelen, bosje na bosje harig troepje eruit pulken. Rubbertje terug, schroefje vast. Klusje geklaard, fluitje van een cent. En nu douchen maar.

Hmm. Misschien loopt het íets sneller, maar na - eens kijken - twintig minuten staan mijn tenen toch weer in een langzaam wegstromend laagje water.

Als ik de kraan uit draai, hoor ik het al: het giet, het komt met bakken uit de lucht. Maar niet buiten. Het laagje water rond mijn tenen valt in het niets bij het waterballet dat zich inmiddels in de hal beneden, pal onder de badkamer op de vloer heeft gevormd. Met eenzelfde vaart als de 40 graden stortdouche net twintig minuten lang over mijn lichaam stroomde, valt het nu dwars door het plafond, langs de houten draagbalk via het behang langs de trap naar beneden. Juist.

Emmers! Handdoeken! Vanaf de trap probeer ik, tot ik door de handdoeken heen ben, het stromende water boven m’n hoofd op te vangen. Lamme armen, behang dat geleidelijk aan van de muur komt zetten, Kater schreeuwend aan de andere kant van het watergordijn. De wanhoop nabij: Papa bellen.

Gewapend met een schroevendraaier en een flesje Mr. Muscle toogt hij naar de badkamer. Schroefje los, rubbertje afspoelen, bosje na bosje harig troepje eruit pulken. Hoe moeilijk kon het zijn? Rubbertje terug, schroefje dit keer goed vast. En weg geëmancipeerde vrouw... ,,Behangen? Zou je dat willen doen, ja? Goh, hartstikke bedankt!’’